HASAN ULAŞ
Şair Hasan Ulaş 1981 yılında Salihli’de doğdu. Şair kendini bir şiir inceliğiyle şöyle anlatıyor:
Ezel vakti, bezm-i elestte doğdum. O meydanda bende, istedim âşkın belâsını siz gibi. Faninin hesabına göre oluyor Otuz iki sene kadar dünyaya göçeli. Pek dilbaz sayılmaz meşrebim ama sükûtum da ikrardan değildir. Diyeceğim varsa kaleme dedirtir, sineye çekerim kendimi. On beş seneyi geçti, böyleyiz. Böyle bulduk hayat ile sulhun yolunu. Boşuna girip aramıza yavuz etmeyin adınızı. Ben fakiri sorama hiç. Sayacak hünerim yoktur. Sakarlığım diz boyu. Şu âleme iki metre çukur bir de mezar taşı için çalışıp gitmeye geldim. Ötesine de eyvallah etmem. Lâkin salımda kürek çekecek dört gönüllü adam bırakabilirsem göçerken, iyi bilirdik dedirtebilirsem, iki de muteber satır kalsa ardımda, dostlar bizi hatırlarsa boşa geçmiş saymam kirada durduğum vakti...
MUTLULUK GİT BAŞIMDAN
Mutluluk...
Git başımdan!
Görmüyor musun?
Hüznü/m başımda/n aşkın
Seninle uğraşacak halim yok.
Eşe dosta nispet, zoraki bir tebessüm
Gördün diye suratımda
Hemen koşup gelmenin ne âlemi var!
Kovuyor değilim seni ama
Anlasana!
Ben sana bile ağırım bu akşam.
EĞER
Sen!
Herkes gibi olsaydın eğer?
Ne hatırlanırdı yüzün
O vakit…
Ne sesin duyulurdu
Her gece vûku bulan
Küçük ölümlerimin arasında.
Ne özlenirdin
Nede yerli, yersiz
Başıboş, avare hüzünler
İşgal edebilirdi benliğimi
Silinip giderdin işte, o an
Sanki hiç yokmuşsun gibi
Us’ta gölgen bile
Silinip giderdi belki o zaman.
Böyle ölürcesine
Sevilmeseydin eğer.
Hasan Ulaş "Bizim Ece Şairler Antolojisi-2013 Sayfa: 85"
